بهمن علاءالدین(مسعود بختیاری)          

منبع ؛ دیندامال

با آغاز مرحله دوم آبگیری سد گتوند علیا، آرامگاه تاریخی زال علادين وند بختياري معروف به حالوزال، در محل «زیر کوه هارنی ِکلا» در منطقه آبماهيك، که برای عشایر منطقه از اهمیت فراوانی برخوردار است، در معرض نابودی و غرق شدن قرار گرفت. فرهاد رضایی بختیاروند از بازماندگان زال علادين وند بختياري و جمعي از دوستداران ميراث فرهنگي، پيش از اين خواستار توجه شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران (آبنیرو) و مجری سد گتوند علیا و عدم همكاري انان براي جابجایی آرامگاه این شخصیت تاریخی و فرهنگی ایل بختیاری شدند كه با بي توجهي اين شركت دولتي، تاكنون بي نتيجه بوده است.

بقیه در ادامه مطلب

علاءالدین در طول زندگی خود هرگز در ورطه های پر جذبه ی اقتصاد و سیاست گام ننهاد. تدریس ادبیات فارسی، دنیای موسیقی و تجربه شخصی او از عشق، تنها وادی هایی بود که در آنها به سر برد و سرانجام در حالیکه بسیاری از کارهای او در نوبت اخذ مجوز و در مسیر حرکت لاک پشتی و بوروکراسی اداره ی ارشاد باقی مانده بود، در ۶۶ سالگی و خیلی پیش از آنچه احتمال داده می شد، دنیای فانی را بدرود و در کرج - هزاران کیلومتر دورتر از زادگاه خود - به خاک سپرده شد.

تصویر جلد آلبوم تاراز با صدای مسعود بختیاری

تأثر شدید جامعه از مرگ بهمن علاءالدین نشان داد که مخاطب آوازهای او، تنها محدود به عشایر کوچرو بختیاری نیست، بلکه دایره ی وسیعی از نوع انسان را با هر گویش و نگرشی در بر می گیرد. جهانی که بهمن علائدین (مسعود بختیاری) در آهنگهای خود به تصویر می کشد، یادآور یک جامعه ی کوچ نشین، همراه با مولفه ها و عناصر فرهنگی ریز و درشت متعلق به آن است. اقبال عمومی مردم به داستان های فولکلور، آداب زندگی عشایری، عاشقانه ها و حماسه های قومی و نوستالوژی های دیگری که بهمن، در آهنگهای خود از آنها سخن به میان آورده بود، تضادی واقعی با جامعه و زندگی شهری داشت، اما با این حال مخاطبان اصلی پیام بهمن همان شهرنشینان منکوب شده ی امروز و عشایر آزاد دیروز بودند. مسعود بختیاری در یک نگاه فراتر، در کارهای هنری خود، همه ی ابعاد مدرنیسم توتالیتر قرن بیستم را به چالش کشید. ابتکار او در جلا بخشیدن دوباره به عناصر فرهنگ بومی و به اوج رساندن موسیقی محلی بختیاری، راه و نگرشی نو را در پیش روی شهرنشینان سرخورده از مدرنیسم و دور شده از ریشه های انسانی خود متذکر می شد.

بقیه در ادامه مطلب...

سايت ورزشي گل ، مطلبي با عنوان «برنده ها و بازنده های داربی ۷۴ ؛ اسطوره ایل بختیاری چهره ویژه! »، که به معرفي ستاره هاي دربی تهران اختصاص دارد، بهمن علاءالدين را به عنوان چهره ويژه اين ديدار معرفي كرد و نوشت: 

ميلاد ميداوودي پسر سبزه روی مسجد سلیمانی بازگشت شکوهمندانه ای داشت. او که هفته ها به دلیل مصدومیت خانه نشین شده بود، با گلی که در داربی به ثمر رساند، ستاره اش را همچنان روشن نگه داشت. هر چند استقلال در یک تراژدی به تمام معنا بازی را واگذار کرد اما میلاد میداودی این فرصت را یافت تا نمایش قابل قبولی از خود ارائه دهد. او با گلی که به ثمر رساند بیش از آنکه هواداران استقلال را خوشحال کند علاقه مندان به موسیقی محلی زادگاهش را خوشحال کرد. آن جا بعد از آنکه گلش را به ثمر رساند پیراهنش را بالا زد و نام مسعود بختیاری خواننده فقید مسجد سلیمانی و اسطوره ایل بختیاری را به همگان نشان داد. 

میداودی پس از گشودن دروازه پرسپولیس، عبارت «به یاد مسعود بختیاری، کوگ تاراز» که در زیر پیراهن ورزشی خود درج کرده بود را مقابل دوربین های تلویزیونی نشان داد تا یاد و خاطره پدر شعر و موسیقی و آواز بختیاری را زنده کند. این حرکت نمادین، بازتاب زیادی در سایت های غیرورزشی داشت و تصاویر و فیلم آن در سایت های مختلف منتشر شد.

بقیه در ادامه مطلب

کار زیبای میداودی پس از به ثمررساندن گل اول استقلال در شهرآورد تهران ،نشان قدرشناسی و فریاد مظلومیت همه بختیاری ها بود...

برای دانلود فیلم گل زیبا ی میلاد میداودی و شادی پس از گلش ، اینجا کلیک کنید

۱۳ بهمن ، دربی ۷۴ ،دقیقه ۳۲ ، میلاد میداوودی مهاجم مسجدسلیمانی استقلال از کمند آفسایدگیری پرسپولیسیها گریخت و توپ را به تور دروازه قرمزها چسباند...هم تیمی هایش در پی او میدویدند... ناگهان زیرپیراهنی که مدتی ست برتن دارد را نمایان کرد...

 M.I.S

به یاد

مسعود بختیاری

کوگ تاراز