بهمن علاءالدین(مسعود بختیاری)          

ابعاد اصلی در ادامه مطلب

منبع ؛ سرود بختیاری

سكوت

سنگ

رود

نمي گنجد بر دل زمين هياهوي مقدس

آفتاب بر شانه

به كجا مي رود پلك

كه ايل

كلاه از سر برمي دارد و

تفنگ به گل

بگذار

ثانيه هاي پاييز

تصنيف باران را

همكيش چكيدن ستاره كنند

پژمان كيماسي

دندال

بهونا كنده آبيده به دندال

ز اي داغي كه وسته ور من مال

تمام ايل آبيده سياپوش

نيا بنگ علاءالدين ور من گوش

ايگون رهده علاءالدين كوگ تاراز

ايگون بالنده بيد و كرد پرواز...

بقیه در ادامه مطلب

آستارۀ بی زوال ایل

تا لَوته غزلخون اِکُنی باز به آواز

رونق اِگره باز به ایل چوپی و سَرناز

وختی همه مالانِه اخونی که جَم آبون

دُرگَل همه سرمستن و کُرگَل همه چوباز

بند از دل آدُم ایبُره سوز شُلیلت

دستا مِنِ دستا یَک و ایبویم هُم آواز

تُشمال مُقوم بره از ویر – که خونی

سازی نتره بی نفست کوک کنه ساز

مَقوین اکنی بلبلنه تا که اخونی

کوگون همه از یاد ایبَرن چهچهه و آواز

سرمشق گرهد کوگ ز تو خُوندِگرینه

با اسم تو مشهور آبید کوگ به تاراز

داوود مَیَر معجزسِ داده به تِشنیت

یا دست نکیسا با نای تو کنه اعجاز؟

"بهمن" تو بیو باز یَه دم ایل بخون سیم

با بُنگ تو ایلمون اُبوهِ هُمدل و هُمراز

فیض ا... طاهری اردلی

نشریه کهرنگ

شماره 11-آذر و دی ۸۵

ویژه نامه مسعود بختیاری

منبع؛خانۀ بختیاری

 شاه پیا

یه جا همۀ قهقهۀ کوگ دَرینه

دادِن به تو تا ختم کُنن خونده گرینه

تو مثل دلایی ، خوتی و  دار و در و دشت

هم خوش خَوَری دیدی و هم بد خَوَرینه

کارونی و هر شُو یه ولاتینه کُنی سیر

کَس مثل تو نِیدم بِکشِ دَربِدرینه

تو جورِ کُناری گله از بخت چه داری؟

مَردم اِزَنِن بَرد ، درختا ثمرینه

مِنِ شعر تو اَفتو تَره ری مهنه بِووسه

کی جور تو نهاده کِل یک کر دورینه

تِهنا تو پیا بیدی و مَندی و خریدی

از قافلۀ گل غم یار سفرینه

داس مه نو وَستِ به من کشتۀ کهسار

بهمن مو دلم خینِ بخون بَرزِیَرینه

کوروش کیانی قلعه سردی

ویر

اِویدی چی گُل نازی به صحرا

زِدینِت، داغ و اَرس و ماتم و آه

چی اَفتَو، وِیدی و خُندی و رَهدی

تَشِت سُحدِه، دِلای سُحدۀ ما

تو چی، اُورِ بهار بختیاری

گِریوِستی به دشت و باغ دلها

چی لاله، تیگ نِوشتِت درد و غم بید

صدا نازِت، نیاهِه دی به مالا

خدا خُو کِرده، رَهدی َبعدِ مرگِت

گُل باوینهِ هم دی نیدِه پیدا

ز مرگت، بختیاری داغداره

علاءالدین رَهدی و مَندیمهِ تِهنا

همه زنگَل زِ داغت، لاقِه بَسته

دِلاسُون، چی کُنارِ وُر سَرِ راه

علاءالدین تا ابد، ویرِت به جاهه

کُری چی تو، نیاهه دی به دنیا

حمید اِز داغ تو، دل ناگرونه

که شعرس، پُر ز اَرس و خینهِ و آه

پی نوشت در ادامه مطلب...

سلام اي آسمانِ آسماري

گذرگاهِ غريبِ بي‌قراري

سلام اي زرده اي زاينده‌ي عشق

نمادِ هق‌هقِ پاينده‌ي عشق

سلام اي كبك‌هاي نغمه‌پرداز

بلندآوازگانِ بغضِ تاراز

سلام اي قلبِ غمگينِ چغاخور

نشسته زيرِ باران با دلي پُر

سلام اي رودِ از هر سو روانه

هنوزِ انتظاري مادرانه

سلام اي پيرِ بر مُنْگَشْتْ خفته

هزاران راز را در دل نهفته

سلام اي سرزمينِ خسته‌ي من

دليلِ بغضِ بي‌پايانِ بهمن

سلام آبانِ بغض و بي‌قراري

گره‌گاهِ نگاهِ بختياري

                                                                                      علی بداغی-تهران

                                                                                منبع؛دیندامال

تک نواز

باز هم پاییز

تازشی از خشم ویرانگر

چشم پر اشک هزاران

دختر لچک ریالی

نالۀ غمگین کبک خوش نوا

در لابه لای شاخسار بس کهن

از قامتِ ایلِ اهورایی سرشتِ بختیاری

                                                         +++++

کوچ او را

 کِی کنم باور؟

شیهۀ اسب تنهایش

میان شیرهای سنگی مغموم؟

"مال کنون" او چه غمگین بود

کوچ او بی شک

به سوی تک نواز آسمان،ناهید

خواهد بود

تا کنار پیکر پرتابش خورشید

تا میان نغمه های شیدایی ناهید

کوچۀ بی انتهای مهرورزان همیشه مست

بشنود بار دگر

آن نغمۀ جاوید عاشق را

کوچ او را

کی کنم باور؟

شیهه های اسب تنهایش

میان شیرهای سنگی مغموم.

شهلا مومنی چهارلنگی-خارک

کُجه گیرمون ایا پیا چی بهمن
 

خوشا روزی که هفت چو بید بُهونت

دو دست کرده کُمیت وُر پیش حونت

خوشا روزی که برنو بید به شونت

قسم خَردِن همه گئویل به جونت

خوشا روزی که خوندی تو سیمون بِیت

دلُم ایخاس مَزارمِ بکنِن تِیت

ایخوندی تو ز هُور و کِیل و خَرمِن

کُجه پیا گیرمون ایا چی بَهمِن

چغاخور، اندِکا،کهرنگ و لالی

نشستن دست به زونی سر قالی

سی چه بردن تون به شهر تهرون

نَوُرنْ خاکت کنن تِی نره شیرون

صُداتِ هفت و چار هِی ایگرن گوش

تو کِردی کوگ تارازِ سیه پوش

نبی ا... بهمن فر زراسوند-اهواز

داد  و بيـدادم  سي ايــلم  تكـــسواري ني ديه

شـو گرهـمون اي خــدا افتـو دراري ني ديه

اي زمستون نيروه ، دي برف و سرما كشتمون

لاله   و   باويـنه   و  فــصل بـــهاري ني ديه

دشمـنون  بخــتيـاري  پا  گــرهدن هم ز نــو

اسب و زين و  برنو  و شال و  قطاري ني ديه

بنگ ام يك ، بنگ برنو، نيوريسته دي ز كه

بردشيــري   به  ســر سيــنه مـزاري ني ديه

اسب منده  بي سـوار و  شيرعليــمردونه نيد

اوكري كه شـاه ز ترسـس بو فراري ني ديه

نـادر افــشار  رو فـكري بكن  سي قنــدهار

ايــل آماده به جنـــگ قنــــدهاري ني ديه

ايلمون منده به جا ، بهمن ز نو سيمون بخون

ميـنه سيـنه شـوق كوچ و گردواري ني ديه

حالو زال  وا سر مزن كس گوشوحرفت نيكنه

فـاده اي  ز  اي  همه فـرياد و زاري ني ديه

حالو زال و بهمن ومو حرفمون بي فايده ي

تا كه چــوقا  به  ور  پـيا   بختـياري ني ديه

اي خدا ايـبو اخيرس بخــتياري بو يه ايـل

تا بيا  روزي كه  بينم  هفت و چاري ني ديه

دشمـنون شـوخي  به مال  شيرپيايل زيدنه

داد و بيــدادم سي ايـلم تكــسواري ني ديه

View Raw Image" href="http://s3.tinypic.com/2agloa9.jpg">

          منبع؛www.ghasem64.blogfa.com

شاه پیای ایلمون

چی ستاره پر کشید ور آسمون
ایل وابید خور چی مال کنون
تش بی دی وندی ور هر ولات
هر کر عاشق دلی به هر زمون
تو سویری جور برده آسیو
اقرمنی جور اور به کهکشون
تو کناری تک و تنا سر ره
با ایا باد ایبرت به هر نشون
گل نازدارت سیچه پل نی برره
وندی تیر به سینه عاشقون
هر کره سوده دلی ز بی کسی
سر نها زونی غم چی بی کسون
حافظی هوف کرد به نی با دل پر
میرشکال چپی زنه با بی زنون
یه پیا چی آبهمن دی نی خونه
بیت شوخینه دیه سی ایلمون
مانی هم زی ای خور اقنه درد
چی بهمن گیرس نیا یه هم زبون

منبع؛مانی بختیاری_شعر و ادب

کُر بی دا
دستوم به شونت نیرسه تا بوسم گردنت
هرس اریسه زه تیم سی غم ندیندنت
تی به ره مال به شلو غمت بباره
آستاره کی ایزنه مال به گداره
تش تنگ دوش مجال کشی به سردی
آرمون مند به دلم چی کوه بردی
گل ناز دارت نویده به سر خاک
پازنونن رم اخورن تا که افلاک
دونگلت واسر زنه بیداد اخونه
شوق دیدارت نیروه وایر زمونه
کی بیک وایک رسن یارون پاری
نشینن سایه بهمن تا تو بیائی
دودره مینا بنوش لچک ریالی
اچرنه که آبهمن جاس منده خالی
زرده و دیمه غمی چنو ندیدن
کینو و تاراز ز مرگت ایگریون
مانی هم غصه خوره سی کره بی دا
مثل خوس پیدا نوابید منه دنیا

مانی بختیاری آبان 85 اهواز

منبع؛مانی بختیاری_شعر و ادب

کُرسَیار(1) روشِنی

تش بلازی وَس(2) وَ زرده تا دنا سُحت(3) ایل و مالش

دشت انگشتی وَدل هِشت تا که قاصد دا حوالش(4)

کردن اندید(5) آسمونه آه و نالۀ او کسونی

که وا با یَک هِی کمر بَسِن وَ شالش

"بهمن آغا خان علادین" کهنه زخمه یادم آورد

حاله ای(6) که خان طلا ره بهمئی آشفت حالش

خوم که خو ئیدونم هرگز یه گلِ اَفتو نَدَهمِه(7)

بال گلدون ولاتم سی که او بی ریشه کالش(8)

وار بی کس دورۀ بد کرد وادارش وَ خوندن

چی که رو آواز نِی نا اَر نبی برد و گلالش

کُرسیار روشِنی بی هم تَریدۀ شو و شوخین

او که تیغشتِ زوونش پَل بُرِ غول بید و آلش

سوزِ سرمای نبیدش تُو  لرزی بِس وَ جونم

کی خیاط آسمون سازه لباسی و مثالش

چرخ و رقص ناز مخمل او صدا بی تک و تا

کوگِ دَر وا بی رقاطش چشم آهو بی شکالش

"ئی تری" بی ورد لُوِش از زَمَندی بیدِ بیزار

ئی دلِ گورَو مه کرد چشمۀ پاک و زلالش

بنگ ایلم که نشس وا دل بپزنم(9) خومِ تهنا

مو ندونم چو کنم وا دَنگِ دنیا و خیالش

بنگ اجدادم تو بیدی گو وَلیشی روزگارون

مونه دعوت کرده بیدی پُر کنم جاه و جلالش

من کتیبۀ "ایل بومو" آزگارا مندگاری

آخرین بازمندۀ ایلی تش و چالش

"بهمن" اَر رَه ریشه داره آسمون ئی باره برکت

وار او ئی بو نُم خدا هی ساله سالش

سراینده؛محمد شهرویی  -  بهبهان

پی نوشت؛

1-شکارچی

2-وست،افتاد

3-سوخت

4-خبرناگوار

5-اندود

6-زمانی

7-ندهد

8-بنیان گذار

9-حسرت بکشم