سید علی صالحی شاعر برجسته ایرانی گفت: سعی می کنم نگاهم به پدیده های محلی، ملی و جهانی یکسان باشد اما وقتی می بینم در پایتخت آب ایران مردم تشنه اند، دوست دارم درد انسان های زاگرس میانی را نمایندگی کنم.
سید علی صالحی با اعلام این مطلب، افزود: زاگرس میانی با برخورداری از رودخانه های پاک و خروشان، پایتخت آب ایران است ولی مردمش تشنه اند. در زاگرس میانی تصویر کودکانی را می بینیم که کشور در برنامه هایش آنها را نادیده گرفته و "دیدن تانکر آبرسانی"، یکی از شادی های زندگی روزانه آنهاست؛ مردم مسجدسلیمان در نزدیکی کارون و همسایگی دو سد بزرگ زندگی می کنند ولی تشنگی و بی آبی آزارشان می دهد. چرا؟ این پرسش دیرینه ی ذهن من بوده و هست و هر جا مجالی بوده، این سوال را گفته ام و خواهم گفت و البته هزینه آن را پرداخت کرده و می کنم.
شاعر سرشناس کشورمان افزود: آنچه برای من مهم است "انسان" است و سعی می کنم نگاه یکسانی به پدیده ها از دریاچه ارومیه تا رودخانه کارون داشته باشم ولی وقتی که می بینم یکی از بزرگترین موزه های سنگی ایستاده ی جهان در ایذه و دهدز در دریاچه سد کارون ۳ و کارون ۴ دفن می شود و کودکان لردگان و دهدز و مسجدسلیمان بر لب بزرگترین رودخانه ایران تشنه اند، دوست دارم درد "انسان" های زاگرس میانی را نمایندگی کنم؛ هرچند به طعنه به من گفته شود مگر تو نماینده این مردم هستی؟!
برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید
برچسبها: سیدعلی صالحی, کارون, سمفونی کارون, زاگرس میانی
