آستاره صُحو بُگویین نَهلی شَو بِمَهنِه><زیتری دِرآو که دی ریشه شو بِکَهنِه
شاید این رویداد، صرفا یک رویداد بسیار تلخ باشد که رقم خورده، نه چیز دیگری؛ حادثهای تلخ که نه متأثر از مبدأ بوده و نه مقصد و صرفا به دلیل لغزندگی ناشی از بارش باران و خطای راننده اتوبوس رخ داده، ولی این که آیا واکنشهای مسئولان هم در این راستا قابل تفسیر است یا نه، ماجرایی است که به نظر پرداختن به آن ضروریتر است.
بقیه در ادامه مطلب
مرگ گاهی به آدرسی میرود که شاید اگر اشتباه جبران ناپذیر ما نبود، هیچگاه به این زودی به آن نشانی نمیرفت. یکی از آن نشانیها، محور دهدز ـ لردگان بود.
فاجعهای که وقتی اعلام شد 26 دانشآموز دختر در یک حادثه دلخراش جان خود را از دست دادند تن هر شنوندهای به لرزه در آمد و ناخودآگاه قطره اشکی بر گوشه چشمان نشست.
26 دانشآموز پر کشیدند و رفتند، حال چه اهمیت دارد که مقصر این حادثه وزارت راه است یا لغزندگی جاده و یا سرعت بالای راننده، اصل ماجرا پرپر شدن 26 دختر نوجوان است که هیچگاه قابل جبران نیست...
بقیه در ادامه مطلب
تصویر سازی فوق العاده این شعر به گونهایست که انگار در سالنی به وسعت آسمان در حال تماشای فیلم عروسی در مناطق بختیاری هستیم. شعر بهیگ بر وزن فعولن فعولن فعولن فعولن، بحر متفارب مثمن سالم است. بحری که فضای لازم را برای بیان مطلب فراهم نموده است. فعولن از یک هجای کوتاه و دو هجای بلند تشکیل میشود. وزنی کوتاه و رقص آور، نوری ونازک است. آهنگساز و نوازنده نیز به خوبی از عهده کار برآمدهاند. نوای فعولن نیز از "کرنا " و "دهل " به خوبی به گوش میرسد با هر بار تکرار، باز با همان ریتم فعولن تکرار میشود. و هارمونی بسیار روح نواز و دل انگیزی ایجاد میکند.
هجاهای کوتاه به کار رفته در شعر فوق الذکر، هجاهایی کمی هستند که اشعار و کتیبههای پهلوی بدان نگاشته شدهاند. محققین معتقدند یادگاری از اشعار ایرانی باستاناند. اگر به ترکیب و باز خوانی حروف بیتها نگاه کنیم، متوجه میشویم حروف کوتاه هستند و سفیری و همنشینی طبیعی آن ها، سیستم خروج آن ها از دهن، همنوائی ساز و دهل نوعی موسیقی خاص ایجاد میکند. حروف کوتاه و موزون کلمات هر بیت با آن وزن خاص، به نوازنده " دهل " این اجازه را میدهد تا با انگشت دست چپ که " ترکه" ای ظریف در آن جای داده ضربهای با صدای نازک و زیر تولید کند و دو هجای کشیده را نیز با نواخت دست راست و با چوب سر عصایی به رویه دیگر " دهل " و با این همنوائی " بازیگر بتواند با آن دستمالهای رنگین که رشک گلهای بهاری است در آن طبیعت زیبا جولان دهد.
بقیه در ادامه مطلب
یادداشتی از ایوب بهرام:
اسم بهمن که می آید یاد هی جار ،تاراز ،آستاره می افتم.
یاد شیمبار و نواهای گمشده ی چوپانان زاگرس در دلم ول وله ای برپا می کند ول وله ای که مرا یاد بهمن ویران می کند
ومن می مانم و ققنوسی که هنوز بال بال می زند که اسطوره ماندنش را در سورنا میشکال هرروز جارمی زند.
مطلب ایوب بهرام عزیز را در اینخصوص در این لینک خبر گزاری آرتنا بخوانید
************
این دوبیتی هم توسط آقای حسنی (وبلاگ امیرآل امیر ارسال شده است )
رهتنت طوري تکونم دا که باور نيکنم
لرزشي وي سهته جونم دا که باور نيکنم
روزکاري بي که بي گل رفاقت داشتم
رهتنت پيزي نشونم دا که باور نيکنم
***************
و یادداشت استاد هوشنگ رئوف برای سالروز تولد استاد بهمن علاالدین
دلم که تنگ می شود تنها جائی که دارم گستره ی صدای آبهمن است هم پای ایل وبار کوه به کوه . و دشت به دشت می روم کوگ زخمی تاراز می شوم بر مافه گه های آبهمن . هی جار ... هی جار ... چه مال کنون بی هنگامی سال هاست شاید 26 سال می شود که در گل ولای باران های اندوهم با این صدا قدم می زنم و هر بار حس می کنم دنگ تازه ای از سمت ایلات عشق می آید .. دلم تنگ شده است برای شلیل خوانی شبانه ای پا تش چاله در غم سرائی با عبده محمد برای خدا بس . های های اندوه دل نشین عشق از گلوی خالو زال پیر درغمگساری افت و خیز ها ی جوانی .. های های بلال بلال . مینا بنوش گم شده ام در زلالی اشک ها. دستمال هفت رنگ . نشانی تیا کالت را از کدام بهار بگیرم برای دختران لچک ریالی ......
" آ بهمن علاء الدین"
لالا لالا نها بیدم
سر بُرگ دِنا بیدُم
نَگُوین که بیصدا بیدُم
اذونی سی خدا بیدُم
****
شلیل ِ مالمیری می
تو بوی نون تیری می
اُوسوکه عشق کَردن بهر
غمِ یاریار دیری می
****
لالا لالا شِری نازم
قَسَم وُر شاهه آوازُم
گِلی بهمن نه سی خاکه
بخون ای کوک تارازُم
*****
بخون بی بهمن ات چولِه
صدات هرچند مَشِه مولِه
یه دَو دی دِربِده بُنگت
دلِ کُه هم به جول جوله
حسین حسن زاده رهدار
دوباره باز در موسم «مالکنونی دیگر» و کوچی ناگزیر که ایل را به کوشش و رفتنی دیگر فرا می خواند و با نوای «چاووش ایل»، همه ساکنان بیدار و خفته در «مال» و مانده و رفته در پی کار و بار و یار و دیار را «هیجاری» دوباره می زند... اینک گاه عبور ایل است از گردنه ها و گذرگاه های سخت و صعب العبور و ایلراه هایی که در آنها «کبگ های تاراز»، نظاره گر عبور مردمان سختکوش بختیاری در گذرگاه های «دزپارت»، «چری»،«پل خداآفرید» و دشت های «شیم بار و کنار او چلوار»، هستند.
و اینک ایل شادمان از میلاد مولودی خجسته است در عبور از «برافتوی» گرم به دامنه ای در «نسار»، و اینک ۲۰ مهرماه است در سال ۱۳۱۹هجری خورشیدی، ولادت بهمن علاءالدین (مسعود بختیاری) است؛ او که در آتیه ای نزدیک خنیاگر توانای ایلش گردید.
بقیه در ادامه مطلب
برای مشاهده پوستر در اندازه اصلی روی ادامه مطلب کلیک کنید
پرسش – در سال هشتاد و پنج وقتی استاد علاالدین در بستر بیماری بود به پدر شما گفته بود با توجه به علاقه ای که به خانواده ی شما دارد و همچنین توانایی شما و سارنگ، مایل است یک اثر مشترک با شما منتشر کند. فکر می کنید امروز در این کار تا چه حد به خواسته ی ایشان نزدیک شده اید.
پاسخ- این اتفاق خوشبختانه افتاده . . من کار موسیقی را انجام دادم ، سارنگ، همخوانی با عمو بهمن راداشته است ، مادرم دکلمه ای در این مجموعه دارد و پدرم نیز نظارت مستقیم و دائمی بر اجرای تمام مراحل کار داشته است، یعنی همه خانواده ما در این اثر درگیر بوده اند. این کار هفت ماه به طول انجامید و یادم هست حتی خانواده برای تعطیلات نوروز به مسافرت رفتند و من ماندم و کار کردم. آرزو دارم قوم فرهیخته و بزرگ بختیاری و بقیه ی شنوندگان آن از کار راضی باشند و این قدم کوچک در اعتلای فرهنگ غنی اقوام اصیل ایرانی موثر بیفتد.
متن کامل این مصاحبه را اینجا وبسایت زنده یاد بهمن علاءالدین مطالعه نمائید.
آنچـه گفتند و سُرودنـد تو آنـی
خودِ تو جان جهانی
گر نهانـی و عیانـی
تـو همانی که همه عمر بدنبال خودت نعره زنانی
تو ندانی که خود آن نقطۀ عشقی
تو خود اسرار نهانی
تو خود باغ بهشتی
تو بخود آمده از فلسفۀ چون و چرایی...
بقیه در ادامه مطلب
